veertien by Ann Christy
Veertien, een meisje lijkt nog meisje
Vijftien, 't gebeurt dat ze nog grient
Zestien, eet elke dag een ijsje
En achttien, dan heeft ze haar eerste vriend

Op twintig, denkt ze dat het lot beslist heeft
Met ertjes kan zij het leven aan
Dertig, ziet dat ze zich vergist heeft
Maar wat geeft het, ze wil toch weer verder gaan

't Is net als of zich heel het leven zich herhaalt
Tranen wanneer je weer een keer hebt gefaalt
Vreugde wanneer 't geluk weer naast je staat
En hoe dan ook, je denkt diep in jezelf
Dat al dat onkruid nooit vergaat

Veertien, een meisje lijkt nog meisje
Vijftien, 't gebeurt dat ze nog grient
Zestien, eet elke dag een ijsje
En achttien, dan heeft ze haar eerste vriend

Op twintig, denkt ze dat het lot beslist heeft
Met ertjes kan zij het leven aan
Dertig, ziet dat ze zich vergist heeft
Maar wat geeft het, ze wil toch weer verder gaan

Veertien, en meisje lijkt nog meisje
Vijftien, 't gebeurt dat ze nog grient
Zestien, eet elke dag een ijsje
En achttien, dan heeft ze haar eerste vriend