Parçalandım
Ve her bir parçamı ayrı yere bıraktım

Birini açık denizlerin en derin yerine attım
Kürek çektim, uzaklastım, dönüp arkama bakmadım bile

Birini yüksek dağların zirvesine çıkardım
Hiç kimse kurtarmasın, kurda kusa yem olsun diye

Birini hiç unutmadığım o küçük sehirde bıraktım
Dönemedim, kimbilir, belki dönsem de bulamazdım

Önce savruldum yok oldum
Sonra dinlendim duruldum
Ve her giden parçam yerine
Yenisini doğurdum

Daha güçlü, daha sakin
Daha mutlu, daha suskun
Daha olgun, daha kırgın
Daha yalnız, daha yorgun

Birini tandık bir visne ağacının dibine ektim
Soramadım filizlendi mi, sürgün verdi mi

Birini çok sevdiğim bir dostta unuttum
istedim, geri vermedi, meğer benden pek haz etmezmis

Birini büyük bir ask uğruna ateslere attım
Bilerek, isteyerek, ama asla pisman olmadım