um ljósið sá
hvar byrðan lá
varð svarta hjartað heilt
elle ein skirvin flá
tá náttin myrk
sær káman styrk
veittan í vátan veik
lat lívið látast kvirt

um byrðan var
har hjartað slær
stumt smílið stirnaði
gloymt inn í gitið gjarð
tá lívið er
eins og jarðarferð
eitt stutt og syrgið lot
ið ongan bata ger

jeg stod mig op en morgenstund
og klaged min sorrig saa mangen lund

vilt tú vita hvør eg eri
lít djúpt inn í myrkrið

tá trúgvin tín
sakk í drukkið vín
fór frelsan fánýtis
svart sólin sá sítt skínn
hvørt skrivað blað
fær ikki vitnað tað
kom inn í dag
koyr synd avstað

det stod en engel og lytted derpå
du arme synder, hvi klage du dig så

vukt tú vita hvør eg eri
lít djút inn í myrkrið

um ljósið sá
hvar byrðan lá
varð svarta hjartað heilt
ella ein skirvin flá?