't Is niet zo lang geleden.
Maar 't lijkt een ver verleden.
Ze heette Domino.
Of ze noemde zich zo.
En zij had in haar ogen.
Het blauw van regenbogen.

Ze hield niet van Clouseau.
Wel van Mozart en zo.
En bij het ochtendgloren.
Was ik al lang verloren.
Het was echt goed raak.
Ik heb een vreemde smaak.

Ze is niet lang gebleven.
Heeft geen adres gegeven.
Ze heette Domino.
Domino of zo.

Ze hield van verre landen.
Van godverlaten stranden.
Van wachten op Godot.
Zij had cultuur en zo.
Er was iets in haar haren.
't Is moeilijk te verklaren.
Het leek wel maneschijn.
't Moet mijn verbeelding zijn.

Dan zei ze ik vergeet je.
Ze lachte zelfs een beetje.
Je komt er wel doorheen.
Jij redt het wel aleen.
't Was hard om te verduren.
Maar 'k ging door heter vuren.

Ze heette Domino.
Domino of zo.

Want zij had in haar ogen.
Het blauw van regenbogen.
Ze hield niet van Clouseau.
Wel van Mozart en zo.
Er was iets in haar haren.
't Is moeilijk te verklaren.
Leek wel maneschijn.
Moet mijn verbeelding zijn .
Ze zeggen dat ik taai ben.
Dat ik een echte haai ben.
Het lijkt alleen maar zo.

Vraag maar aan Domino.
Ik heb in heel mijn leven.
Om niemand veel gegeven.
Maar wel om Domino.
Domino of zo.