Å den svalande vind stryk om heiane inn,
Friskar opp i min sorgtunge hug
Å den svalar vel godt
Men det hjelper ikkje stort
Denne sorgi hev falle meg so tung

Attom fjelli i sør bakom vesle sæterdør
Der gjeng ho som gjer hugen min so stur
Ho som ligg i min tanke så gullande rein
Frå den kvelden ho lova bli mi brur

Men du trulause møy
Eg som kunne for deg døy
Korleis kunne din hug seg såleis snu
Korleis kunne du gjeva burt hjarta ditt du
Som eingong heve lova bli mi brur

Men over heiane inn stryk den svalande vind
Friskar opp i min sorgtunge hug
Å, den svalar vel godt
Men det hjelper ikkje stort
Denne sorgi hev falle meg so tung