Når solå aldri skinne,
og det regne på deg og klærnå dine.
Når du går rundt inne,
og du leite etter ting du ikkje finne.

Står og ser i speilet
og du lurer på ka det nå du feile.
Og att og fram og tilbake,
ingen hører deg når du teller dage.

Når du slepp ut blir du ny igjen.
Når du slepp ut kan du fly igjen.
Desse sårå kan me sy igjen.
Med en tråd, eg er heime.

Når elvå ikkje renne,
og stemmen din skjelve og håvet brenne.
Med armane i lenke,
vil'kkje sei te de andre ka du tenke.

(Så lenge si eg så dagslys.
Ikkje bare tankar kan fly.
Klatre te himmelen.)