Koss kan eg vita kva veg eg skal gå,
når knapt eg har sett eigne fotefar?
Kvi må eg bryta upp før eg er budt,
og far frå allt eg elskar og har?

Blomen fell og eplet det drypp på kviste

I dalen eg leika den dagen så lang,
om kvelden eg kraup innat varmen frå åra,
glad var eg allstøtt, for ingen meg sa,
at han var så stutt denne ljuse våronn.

Min lagnad er sett, men eg kjenner han ei.
Så mange er dei som veit kva eg må.
Ein ørn vil meg fanga, ein bonde meg får,
eg ville helst venta om eg kunne rå.

Blomen fell og eplet det drypp på kviste.