Mijn kleine paleis by Jan Rot
De wereld en ik zijn uit elkaar geraakt.
De wereld en ik zijn vervreemd.
En misschien is dat maar beter zo.
Al te lang heb ik mijn tijd aan haar verspeeld.

En ze zullen daar wel denken dat ik dood ben.
En laat ze daar maar denken dat ik dood ben.
Misschien is dat ook wel zo.
Want de wereld en ik... ik ben de wereld kwijtgeraakt.

Buiten is het lente, mooie meiden zwieren over straat.
Buiten zijn de feesten, mooie jongens in de nacht.
Buiten heerst de passie voor succes, vooruitgang en lawaai.
Voor hen ben ik dood, zoals ik hier woon in mijn kleine
paleis op de heuvel.
Ik leef alleen, in mijn liefde en mijn lied.
In mijn kleine paleis op de heuvel leeft voor mij de wereld niet.