Lillebjørn Nilsen - Håvard Hedde

Eg heiter Håvard Hedde og er så ven ein kar.
No vil eg sta og gifta meg og rydja meg eiri gard.
Eg bur oppunder fjell.
Og jenta hev eg lova. Eg svik ho inkje lell.

Og garden han ei liten, men skogen han er god.
Der heve eg tvo furer. Og dei skal stå i ro.

Når borni dei vert mange og skuldi aukar på.
Så høgg eg neo den eine. Den andre let eg stå.

Den andre let eg stande. Det heve ingjo naud.
Eg tek ei'stor lik-kiste den dagen eg ligg daud.

Men når me verte gamle og kvar skal hava sitt.
Så høgg eg ned den andre. Og so er skogen kvitt.

Han reiste ifrå Lanjei. Men,då vai jenta fest.
Og det var med ein annan. Det heve'n trega mest.
Han budde under fjell.
Og jenta som"n lova ho sveik-n likevel.