er drijven rozen op de golven by Marianne Weber
Er drijven rozen op de golven
'n laatste groet aan haar matroos
die overboord sloeg en werd bedolven
en ver van huis z'n laatste rustplaats koos

zij had haar hart voorgoed aan hem verloren
en ze bleef haar blonde zeeman trouw
maar op 'n morgen kreeg zij te horen
dat hij nooit meer komen zou

eenzaam staat ze nu aan de kade
hij gaat nooit meer met haar mee
zij gooit rozen op de golven
voor haar schat, die rust vond in de zee

Er drijven rozen op de golven
'n laatste groet aan haar matroos
die overboord sloeg en werd bedolven
en ver van huis z'n laatste rustplaats koos

Er drijven rozen op de golven
'n laatste groet aan haar matroos
die overboord sloeg en werd bedolven
en ver van huis z'n laatste rustplaats koos