vandaag is het de eerste dag by Marianne Weber
Verlangens naar de liefde uit m'n dromen
'n eindeloze weg naar niemandsland.
Mijn wens, is nog nimmer uitgekomen
Gevoelens raken steeds weer mijn verstand.
Want hoe lang moet ik hier nog blijven wachten
De klok die wijst al naar de eeuwigheid.
Al krijg ik jou maar niet uit mijn gedachten
Toch moet ik door, maar zonder eenzaamheid.

Vandaag wordt het de eerste dag
Dat ik weer naar het leven lach.
Vandaag zie ik weer zonneschijn
Verdwijnt voorgoed verdriet en pijn.
Vandaag besef ik dat ik leef
En zorg dat ik weer neem en geef
't geluk ligt toch nog steeds op straat
Maar morgen is 't misschien te laat.

Ik verlangde vaak naar 'n paar woorden
Maar zelfs dat was blijkbaar al te veel.
Weken dat ik nooit iets van je hoorde
In m'n huis daar bleef het koud en kil.
De warmte zal ik nimmer bij jou vinden
Jouw leven was 'n reis, ver weg van mij.
Hoe kan ik mij aan zo'n iemand gaan binden
Verloren, maar gelukkig toch nog vrij.

Vandaag wordt het de eerste dag
Dat ik weer naar het leven lach.
Vandaag zie ik weer zonneschijn
Verdwijnt voorgoed verdriet en pijn.
Vandaag besef ik dat ik leef
En zorg dat ik weer neem en geef
't geluk ligt toch nog steeds op straat
Maar morgen is 't misschien te laat.