mijn ijsselmeer by Oetze Verschoor
Er is iets dat hem zorgen baart
Hij zou het voor geen goud willen ruilen
zijn water wordt straks Markerwaard
en hij voelt dat hij bijna moet huilen
met een traan op zijn oude gezicht
kijkt hij machteloos over zijn zee
met zijn blik op een botter gericht
vaart hij dan in gedachten weer mee

Mijn IJsselmeer, mijn Zuiderzee van weleer
Mijn IJsselmeer, vaak ben je rustig, soms ga je tekeer
Mijn IJsselmeer, je gaf veel en soms nam je meer
Mijn IJsselmeer, straks gaat er geen schip maar verkeer

Hij ziet weer zijn vader aan het roer
hij weet nog hoe hard het kon waaien
en steeds stond zijn jongere broer
met moeder hem dan uit te zwaaien
al was de vangst dan wat slecht
dan dacht ie misschien lukt het morgen
van de zee werd geen kwaad woord gezegd
op het water vergat hij zijn zorgen

Mijn IJsselmeer, mijn Zuiderzee van weleer
Mijn IJsselmeer, vaak ben je rustig, soms ga je tekeer
Mijn IJsselmeer, je gaf veel en soms nam je meer
Mijn IJsselmeer, straks gaat er geen schip maar verkeer

Hij staart in een waas voor zich uit
en hij zit met zijn handen gevouwen
kent op zee iedere golf, elk geluid
hij is van die plas veel gaan houden
dan bad hij heel zacht lieve heer
laat dit stukkie toch alsjeblieft blijven
er zijn polders genoeg in dit meer
mag er ook nog een zeilscheeppie drijven

Mijn IJsselmeer, mijn Zuiderzee van weleer
Mijn IJsselmeer, vaak ben je rustig, soms ga je tekeer
Mijn IJsselmeer, je gaf veel en soms nam je meer
Mijn IJsselmeer, straks gaat er geen schip maar verkeer