gust de stawer by Paul D'hollander
Nen doodgewone avond,
in rusthuis "Middaglust",
1870 jaar,
veur den T.V. geprest.

Neil Young oep M.T.V.,
ne kwis oep V.T.M.
't is eenders wa d'r oep stoa,
ze pikke het allemaal mee.

Mor, helemaal vanachter,
oep d'achterste rij,
daar zit Gust De Vlieger,
de "Stawer" pour les femmes.

Zijn handen zoeke en taste,
nor knieën en billen,
en, af en toe, schuift 'm uit,
en, hoorde vrawe gillen.

Gust, schiet na uit mè stawe,
Gust, blèft astemblieft van Marie,
schiet uit mè onder heur rokke te klawe,
denkt on die reuma in heur knie.

Als 't testbeeld is on 't piepen,
schiete z'allemaal t'rug wakker,
ze hijsen hun eigen recht,
g'hoort er 't één en 't ander krakken.

Ze slenteren nor hun kamer,
d'r weurd nie veul gezée,
en, de Gust die sta te smossen,
mè Jeannineke, oep den allée.

Gust, schiet na uit mè jage,
Gust, lot Jeannineke na gerust,
sebiet zit ze nog mè ne kleine,
en, die kleine z'n vader hiet "Gust".

Mè zijn 97 winters,
gèft hij nog goe van katoen,
zelfs voer een jonge pop van 50,
draait hij z'n hand nie oem.

En, is er wèr is één verkracht,
het komt nie deur den brawer,
mor, iedereen roept luid in koor:
" 't Was zeker Gust de Stawer !,".

Gust, schiet na uit mè stawe,
Gust, blèft astemblieft van Marie,
schiet uit mè onder heur rokke te klawe,
denkt on die reuma in heur knie.

Gust, schiet na uit mè jage,
Gust, lot Jeannineke na gerust,
sebiet zit ze nog mè ne kleine,
en, die kleine z'n vader hiet "Gust".

(c) tekst & muziek: paul d'hollander