Ostatni oddech s³oñca przynosi wiatr
pod z³ot¹ ³unê, pod œwiata p³on¹cy dach.
Znad Rzeki Wspomnieñ obraz unosi siê:
dom twój daleki zgubiony dawno gdzieœ.

Z dala od bliskich, w nieznane rzuci³ los,
w gwarze tajemnic brzmi nowy, nieznany g³os.
Znad Rzeki Wspomnieñ ob³ok unosi siê:
dom twój daleki zgubiony dawno gdzieœ.

Wyci¹gnij d³onie i chwyæ marzenie,
ono rozproszy z³e losów cienie.
Niechaj nadziei skrzyd³a bia³e
z powrotem nios¹ ciê, jak wiatr.

Wyci¹gnij d³onie i chwyæ marzenie,
ono rozproszy z³e losów cienie.
Niechaj nadziei skrzyd³a bia³e
z powrotem nios¹ ciê, jak wiatr.

I wtedy czujesz, jak dobrze mo¿e byæ,
kiedy bezpiecznym snom ju¿ nie zagra¿a nic.
Znad Rzeki Wspomnieñ ksiê¿yc odsuwa mg³ê,
dom twój daleki znowu odp³ywa gdzieœ...

Wyci¹gnij d³onie i chwyæ marzenie,
ono rozproszy z³e losów cienie.
Niechaj nadziei skrzyd³a bia³e
z powrotem nios¹ ciê, jak wiatr.

Wyci¹gnij d³onie i chwyæ marzenie,
ono rozproszy z³e losów cienie.
Niechaj nadziei skrzyd³a bia³e
z powrotem nios¹ ciê, jak wiatr.

Ostatni oddech s³oñca przynosi wiatr
Tak, wyci¹gnij d³onie i chwyæ marzenie...