w dzbanuszkach malych ptaszkow
swiat sie ustal miloscia,
niefrasobliwa laska.

Na wyciagniecie reki
mam czystosc ich, puszystosc,
jakbym dotykal ciebie
galezia ich- wielolistna.

Niebo sie ziemi sklania
lezac sniegiem na drzewach,
oczy mruzysz,zaslaniasz,
piorka w blasku nagrzewasz.

Nie zerwiesz sie,nastroszysz
cieplo ptasiego futra,
odpowiesz wroblim glosem
w moja ciemnosc-malutka

Bo na tym sniegu ludzie-
-my z ciemnymi sercami.
Ziemio przez nas zabita,
rzesza twych ptakow czystych
modl sie za nami!

/autor tekstu: Krzysztof Kamil Baczynski/