Ég veit ei lengur hvað má stóla á
- ég treysti þér sem nýju neti.
Níðsterkar taugar til þín bar ég þá
og geri enn.
Um miðja nótt ég hvart úr huga þínum
- hvarf og ekkert skjól ég fann.
En nú á ný ég beiti kröftum mínum,
hamstola ég er.

Í kvöld ég verð að fá að finna fyrir
fiðurmjúkum örmum þínum.
Í kvöld ég verð að fá þig aftur yfir
- þig bara þig.
Það sköpum getur skipt að endurheimta
þær stundir sem að átti ég með þér.

Ég velti vöngum -enn þeir eru hér
baugarnir sem bárum bæði.
Þinn baugur ennþá býr í brjósti mér
fangelsaður.
Ég ráfa um og reyni að drekkja sorgum
áttavilltur, auðnulaus.
Ef ekki í dag, þá ef til vill á morgun
þú munt tigna mig.

Í kvöld ég verð að fá að finna fyrir
fiðurmjúkum örmum þínum.
Í kvöld ég verð að fá þig aftur yfir
- þig bara þig.
Það sköpum getur skipt að endurheimta
þær stundir sem að átti ég með þér.